Met nog 2,5 jaar studeren te gaan, is voor een chronisch zieke nog niets zeker. Kan ik er vanuit gaan dat ik straks als afgestuurde een kans maak op de arbeidsmarkt als de concurrerende sollicitanten zoveel gezonder zijn dan ik? Wil ik afhankelijk zijn van een leven als zzp'er in de kwetsbare cultuursector of maak ik een kans op een vaste baan terwijl die niet voor het oprapen liggen?
Maar ook tijdens mijn studie loop ik tegen financiële onzekerheid aan. Ik hoopte in aanmerking te komen voor een Wajong uitkering maar vanwege mijn intellectuele potentie en onzekerheid over mijn aandoening was de verwachting van het UWV dat mijn aanvraag (voorlopig) afgewezen zal worden. Ik vraag me wel eens af hoeveel meer pijn ik dagelijks moet ondervinden voor mijn aandoening erkend zal worden in de maatschappij maar ik laat het hier niet bij zitten.
Een bijbaan zit er niet in omdat ik fysiek geen werkzaamheden kan verrichten en mijn werk zal moeten onderbreken voor pijn(aanvallen), vermoeidheid en overgeven. René was de gene die begon over het voor jezelf beginnen. Hij zou zich er goed in kunnen vinden vanwege de zelfstandigheid. flexibiliteit, vrijheid en verantwoordelijkheid maar hij mist de passie voor iets. In tegenstelling tot hem ijkt het wel alsof ik geboren ben om gepassioneerd te zijn. Dus ook ik ben gaan nadenken over wat ik voor mezelf kan gaan doen en waar ik goed in ben. Ik ben zeer verheugd dat ik jullie kan vertellen dat ik iets gevonden heb! Ik wil nog niet te veel verklappen maar ik ga proberen een webwinkel te beginnen waarin ik mijn creativiteit helemaal in kwijt kan. Daarnaast heb ik de ambitie om uiteindelijk een fysieke winkel te openen waarin mijn klanten samen met mij hun creativiteit kwijt kunnen.
Ik houd jullie op de hoogte van mijn proces!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten